FiLiZ CiNGi YURDAKUL : ANKARA’NIN MİMARİSİ ÜZERİNE

• Tweet

Başkentin mimari hafızasını mercek altına alan Mimar Filiz Cingi Yurdakul, başkentin ruhunu anlamanın yolunun onun yapılarını birer metin gibi okuyabilmekten geçtiğini söyledi.

Ankara’nın simgesel yapılarının yalnızca estetik değer taşımadığını aynı zamanda Cumhuriyet’in kurucu ideallerini temsil ettiğini vurgulayan Mimar Yurdakul, başkentte mimarlık yapmanın yalnızca teknik bir uğraş değil; derin bir tarihsel ve kültürel sorumluluğu da beraberinde getirdiğini ifade etti.

Cumhuriyet’in Mimari Hafızası

Filiz Cingi Yurdakul Cumhuriyet’in kuruluş yıllarına tanıklık eden simge yapıları değerlendirdi:
Ankara Garı’nın giriş holündeki görkem, yalnızca bir ulaşım merkezine değil; dönemin modernlik anlayışına işaret ederken; birinci Türkiye Büyük Millet Meclisi Binası, sade taş cepheleriyle genç Cumhuriyet’in kararlılığını somutlaştırıyor.
Çankaya Köşkü ve Pembe Köşk ise mimari açıdan mütevazı olmalarına rağmen, sivil mimarinin kamusal tarih ile nasıl iç içe geçebileceğini gösteren önemli örnekler olarak öne çıkıyor.

1950 sonrası modernleşme sürecine ait Emek İşhanı, Halk Bankası Genel Müdürlük Binası, Karum, Bilkent Üniversitesi, Or-An Yerleşkesi, TBMM Camisi ve Ankara Tenis Kulübü gibi yapılar ise dönemin sosyal ve kültürel dönüşümünü mimari üzerinden belgeleyen tanıklıklar olarak değerlendiriliyor.

“Haritalardan Değil, Hikâyelerden Öğrenin”

Yurdakul ayrıca, sadece büyük ve anıtsal yapıların değil göz ardı edilen yerleşim dokularının da mimari hafızada önemli yer tuttuğunu vurgulayarak, Behruz ve Altuğ Çinici imzalı ODTÜ Kampüsü’nün modernist planlamayı peyzaj mimarlığıyla birleştirmesiyle Türkiye’de mimarlık eğitimi ve pratiği açısından öncü bir örnek oluşturduğunu belirtti.

Hamamönü, Kale çevresi ve Hacettepe yamaçları gibi geleneksel yerleşim bölgelerinin de geçmişin yaşama kültürünü bugüne taşıyan canlı laboratuvarlar olarak tanımlandığını söyleyen Mimar Filiz Cingi Yurdakul’a göre, Cumbalı cepheler, avlulu ev tipolojileri ve sokakla kurulan doğrudan ilişkiler, genç mimarlara insan ölçeğinde tasarımın anlamını anlatıyor.

Ankara’da Mimarlık Tarihsel ve Kültürel Sorumluluktur

“Ankara’da mimar olmak, yalnızca teknik bir beceri değil; tarihsel ve kültürel bir sorumluluk üstlenmektir” diyen Filiz Cingi Yurdakul, meslektaşlarına ve genç mimarlara çağrıda bulunarak, “Ankara’da geçmişle gelecek, idealle gerçeklik aynı caddeyi paylaşır. Haritalardan değil, hikâyelerden öğrenin. Çünkü bu şehirdeki her yapı bir işlevi değil; bir fikri, bir vizyonu taşır” dedi.

Diğer röportajlara bu linkten ulaşabilirsiniz

---

Architectural Memory of the Capital Under the Lens

Architect Filiz Cingi Yurdakul stated that understanding the soul of the capital begins with reading its buildings as if they were texts.

Emphasizing that Ankara’s iconic structures are not merely of aesthetic value but also represent the founding ideals of the Republic, Architect Yurdakul noted that practicing architecture in the capital is not only a technical endeavor but also entails a profound historical and cultural responsibility.

The Architectural Memory of the Republic

Yurdakul evaluated the symbolic buildings that witnessed the founding years of the Republic:
The grandeur of Ankara Train Station’s entrance hall not only reflects a transportation hub but also points to the era’s perception of modernity. The First Grand National Assembly building, with its plain stone façades, gives tangible form to the determination of the young Republic.
Though modest in architectural terms, Çankaya Mansion and the Pink Mansion stand out as important examples showing how civil architecture can intertwine with public history.

Buildings such as Emek Business Center, Halkbank Headquarters, Karum, Bilkent University, Or-An Complex, the Grand National Assembly Mosque, and the Ankara Tennis Club—products of the post-1950 modernization process—are seen as architectural witnesses that document the social and cultural transformation of their time.

“Learn from Stories, Not Just Maps”

Yurdakul also emphasized that not only monumental buildings but also overlooked residential fabrics play a significant role in architectural memory. She highlighted the METU Campus, designed by Behruz and Altuğ Çinici, as a pioneering example for architectural education and practice in Türkiye, combining modernist planning with landscape architecture.

According to Architect Filiz Cingi Yurdakul, traditional settlements like Hamamönü, the surroundings of the Ankara Castle, and the slopes of Hacettepe serve as living laboratories that carry the cultural lifestyle of the past into the present.
Bay-windowed façades, courtyard house typologies, and the direct relationships formed with the street convey to young architects the meaning of human-scaled design.

Architecture of Ankara Is a Historical and Cultural Responsibility

“To be an architect in Ankara is not merely a technical skill—it is to undertake a historical and cultural responsibility,” said Yurdakul, calling on her colleagues and young architects:
“In Ankara, the past and the future, the ideal and the real, walk the same street. Learn not from maps, but from stories. Because in this city, every building carries not just a function, but an idea, a vision.”